Schizofrenię odnaleziono po raz pierwszy w 1860 roku, choroba rzeczona funkcjonowała wtedy pod terminologią „otępienie wczesne”. Dopiero 50 lat później przemianowano ją na schizofrenię. Badania uwypuklają, że schorzenie to pojawia się zasadniczo między 15 a 30 rokiem istnienia. Trudno zdecydowanie wskazać jej przyczyny. W większości wypadków zalicza się do nich składniki genetyczne, psychologiczne oraz publiczne oraz biochemiczne.
Schizofrenia może zainicjować się nagle, opieszale albo nerwicowo. Nagły początek infekcji wyraża się w postaci restrykcyjnych zmian w postępowaniu chorego. Najczęściej jest to poryw niezwykle napiętego niepokoju względnie wzruszenia, którym towarzyszą fantomy czy też wyimaginowania. Początek opieszały jest mniej nietypowy.
Chory zachowuje się nietrafnie do zaistniałej pozycji, co obchodzone jest raczej jako normalne rozproszenie. Neurotyczny początek choroby ma zwiastuny charakterystyczne dla neuroz. Są to głównie zachowania histeryczne oraz hipochondryczne. Chorych dotyka na dodatek depresja czy też apatia.
Chorobę zdoła zdiagnozować jedynie doktor psychoterapeuta. Specjalista rozróżnia chorobę na kanwie charakterystycznych wykładników. Samo wyleczenie schizofrenii zdoła przybrać charakter terapii lekowej względnie psychoterapia indywidualnej bądź grupowej. Aktualnie użytkowane specyfiki nie mają zwiastunów ubocznych.
Ich istotnym zadaniem jest wykluczenie halucynacji i pomoc choremu w miarę zwykłym działaniu. Psychoterapia ma na celu ulżyć uprzytomnić sobie schizofrenikowi jego postać tudzież w rzeczony sposób dodatkowo uspokoić. Leczenie szpitalne jest konieczna ledwie w niesłychanie męczących wypadkach.